اهمیت فیلترینگ در آکواریوم
همانطور که می‌دانیم، آکواریوم اکوسیستمی طبیعی و محصور در محیطی بسته است که با اهداف تجاری، مطالعات، اِلمان دکوراسیون و یا سرگرمی تهیه می‌شود. اکوسیستم‌ها سامانه‌هایی پویا هستند که در طبیعت، مواد در حجم وسیع در آنها تبدیل و جا‌به‌جا می‌شوند و در گذر سالها، به مرور هر قسمت و عضوی از اکوسیستم، کارکرد ویژۀ خود را پیدا کرده است. این کارکردها باعث می‌شوند تعادل سیستم برقرار بماند، آبزیان اکوسیستم‌های آبی در سلامت به سر برند و تولید نسل کنند. از آنجا که این همان چیزی است که در آکواریوم به دنبال برقراری آن هستیم، پس می‌بایست به هر طریق، نتایج عملکرد همان زنجیره‌ها را در اکوسیستم کوچک‌مان فراهم کنیم.
در این مسیر، اندک بودن حجم محیط (آب) نسبت به جمعیت زنده، یکی از معضلاتی است که ما را هر چه بیشتر نیازمند عوامل تنظیم‌کنندۀ مصنوعی مانند فیلترها می‌کند. هر چه جمعیت بیشتر باشد، سرعت افت کیفیت آب هم بیشتر خواهد بود. امکان خروج دائمی فضولات و پسماندها (که منجر به کدورت ظاهر و سمی شدن آب می‌شوند) به طور خودکار به خارج آکواریوم وجود ندارد؛ پس می‌بایست خودمان دست به کار شویم و دستگاه‌های تصفیۀ آب برای آکواریوم تهیه و راه‌اندازی کنیم.
لایهٔ سطحی نازک چربی‌مانند ناشی از عملکردهای بیولوژیک باکتری‌ها و آلودگی موجود در آکواریوم (موسوم به «بایوفیلم») که گاهی روی سطح آب می‌بندد، اکسیژن‌گیری و سایر تبادلات گازی آب را مختل کرده، ظاهر نامطلوبی به سطح آب داده، مقدار معتنابهی از نورپردازی آکواریوم را نیز باز می‌تاباند.
اسکیمرهای سطحی، دستگاه‌هایی هستند که آلودگی‌های احتمالی موجود در سطح آب آکواریوم را جمع‌آوری و سطح آب را شفاف می‌نمایند. پروتئین اسکیمرها نیز، دستگاه‌هایی هستند که محتوای پروتئینی غوطه‌ور در آب را که قابلیت تبدیل شدن به آمونیاک و سمی کردن محیط آکواریوم دارد، با تولید حباب‌های ریز، از آب آکواریوم فیلتر می‌کنند.