اهمیت فیلترینگ در آکواریوم
همانطور که می‌دانیم، آکواریوم اکوسیستمی طبیعی و محصور در محیطی بسته است که به منظور مطالعات، دکور داخلی یا سرگرمی تهیه می‌شود. اکوسیستم‌ها سامانه‌هایی پویا هستند که در طبیعت، مواد در حجم وسیع در آنها تبدیل و جا‌به‌جا می‌شوند و در گذر سالها، به مرور هر قسمت و عضوی از اکوسیستم، کارکرد ویژۀ خود را پیدا کرده است. این کارکردها باعث می‌شوند تعادل سیستم برقرار باقی بماند.
مثلاً باکتری‌های «نیتریفیکِیتُور» چرخۀ نیتروژن را (با تثبیت آمونیاک) به حرکت در می‌آورند و گیاهان، چرخۀ کربن را (و بدین ترتیب، اکسیژن آزاد می‌شود). گیاهان (پُر یا تک‌سلولی) همچنین چرخۀ نیتروژن را ادامه می‌دهند و آن را در قالب پروتئین به جانوران آبزی می‌رسانند و بدین ترتیب، هِرَم غذایی آغاز می‌شود. امواج و جریان‌های آبی، دما و غلظت را در مناطق مختلف آب انتشار می‌دهند و عوارض بستر، مواد معدنی محلول را تأمین می‌کنند.
مجموع عوامل فوق باعث می‌شود آبزیان اکوسیستم‌های آبی در سلامت به سر برند و تولید نسل کنند. از آنجا که این همان چیزی است که در آکواریوم به دنبال برقراری آن هستیم، پس می‌بایست به هر طریق، نتایج عملکرد همان زنجیره‌ها را در اکوسیستم کوچک‌مان فراهم کنیم.
در این مسیر، اندک بودن حجم محیط (آب) نسبت به جمعیت زنده، یکی از معضلاتی است که ما را هر چه بیشتر نیازمند عوامل تنظیم‌کنندۀ مصنوعی مانند فیلترها می‌کند. هر چه جمعیت بیشتر باشد، سرعت افت کیفیت آب هم بیشتر خواهد بود. امکان خروج دائمی فضولات و پسماندها (که منجر به کدورت ظاهر و سمی شدن آب می‌شوند) به طور خودکار به خارج آکواریوم وجود ندارد؛ پس می‌بایست خودمان دست به کار شویم و دستگاه‌های تصفیۀ آب برای آکواریوم تهیه و راه‌اندازی کنیم.