معرفی:
حلزون قاتل یا بامبِل‌بی، یک گونۀ گرمسیری با توزیع گسترده در جنوب شرقی آسیا است که در کامبوج، اندونزی، لائوس و مالزی یافت می‌شود و به نام‌های متعدد دیگر از جمله «Clea helena» و «Anentome Cleo» معروف است. حداکثر طول آنها در حدود ۳۰ میلی‌متر است؛ اما معمولاً کوچک‌ترند. پوستۀ مارپیچ دراز و زرد رنگ آنها با نوارهای قهوه‌ای، حالت مخروطی دارد، به طرف راست بدن تا حدود ۷-۶ نوبت پیچ می‌خورد و قسمت انتهایی‌اش در افراد مسن‌تر، معمولاً از بین می‌رود. شیارهای محوری پوسته با برجستگی‌های عمیق‌تر در انتهای باریک صدف، به طرف دهانۀ آن به تدریج محو می‌شوند. لب بیرونی دهانۀ بیضی‌شکل صدف برجستگی دارد. حلزونهای زنبوری ۲ تا ۵ سال عمر می‌کنند.
پراکنش جغرافیایی حلزون قاتل ▲
محیط زندگی:
اطلاعات بوم‌شناسی اندکی از این گونه در طبیعت در دسترس است؛ اما می‌دانیم که در طیف وسیعی از زیستگاه‌های آب شیرین، چه زیستگاه‌های متلاطم مانند رودخانه‌ها و جویبارها و چه زیستگاه‌های ساکن مانند برکه‌ها و دریاچه‌ها و به طور معمول در مکان‌هایی با بستر نرم مانند گِل یافت می‌شوند. از نظر سختی آب، جزو آبزیان سخت‌پسند هستند و در آکواریوم‌های جاافتاده با جریان آب مناسب، به خوبی زندگی می‌کنند.
محل‌هایی که حلزون قاتل از آن جمع‌آوری شده، دارای این ویژگی‌ها بوده‌اند:
- دما: ۳۰/۵ تا ۳۱/۶ درجۀ سانتیگراد
- اسیدیته (pH):ـ۷/۱۱ تا ۷/۲۹
- هدایت الکتریکی: ۰/۲۵۵ تا ۰/۲۶۱ میلی‌ثانیه بر سانتی‌متر
- جامدات محلول کل (TDS):ـ۰/۱۴۷۵ تا ۰/۱۵۳۴ گرم بر لیتر
آنها را باید در آکواریوم‌هایی به حجم دست کم ۱۹ لیتر نگهداری کرد. pH تا ۸ و دمای ۲۳ تا ۳۲ درجۀ سانتیگراد را هم تحمل می‌کنند. سختی کل ۸ تا ۱۵ درجۀ dH برای آنها قابل قبول است.
تغذیه:
این حلزون‌ها معمولاً از پروتئین‌های در حال فساد تغذیه می‌کنند؛ اما شکارچی قهار حلزونهای دیگر و کرم‌ها نیز هستند؛ البته اگر آکواریوم را بیش از حد پر کنید و مواد غذایی باقیمانده در آن جمع شود، حلزونهای زنبوری این بقایا را به حلزونهای دیگر ترجیح می‌دهند. آنها آکواریوم شما را از شر حلزونهای رَمشورن، حلزونهای برکه‌ای و حتی حلزونهای بزرگ شیپوری مالزیایی راحت می‌کنند. هنگام شکار، آنها را از پوسته‌های خود بیرون می‌کشند. در مواقعی که حلزون در دسترس نباشد، می‌توان رژیم غذایی حلزونهای قاتل را با غذاهای پلت تکمیل کرد. پس خوراک اضافی فقط در صورت عدم وجود حلزون مورد نیاز است.
زادآوری:
این حلزون‌ها هرمافرودیت (اندام‌های جنسی نر و ماده در یک فرد) نیستند؛ پس تکثیر آنها در آکواریوم نیازمند جنس نر و ماده بوده، نسبتاً دشوار است. حلزون نر در هنگام جفتگیری، روی پشت ماده‌ای اغلب بزرگتر از خود می‌نشیند. پس از جفتگیری، در صورتی که به خوبی تغذیه شده باشند، به صورت رشته‌ای و در صورت عدم تغذیه، فقط یک تخم می گذارند. تخم‌ها در زیر آب گذاشته و اغلب توسط سایر ساکنان آکواریوم خورده می‌شوند؛ بنابراین به طور معمول، تکثیر آنها در آکواریوم بسیار کند رخ می‌دهد.
رفتار:
این حلزون در مقابل همسایگان غیرحلزون خود، تا وقتی درنده‌خو نباشند، صلح‌طلب خواهد بود؛ اما هر حلزون دیگری را که در محیط خود پیدا کند، می‌خورد.
برای مشاهدۀ آلبوم، روی عکس کنار عنوان محصول کلیک کنید.